Waarom huilen kleine kinderen als ze vreemden zien?

Ze zien het onbekende en kunnen alleen hun angst uiten door te huilen... Het is het besef van een vreemde, voorheen was het allemaal eigen, allemaal onafgescheiden, maar nu is die ander een ander en dat is angstig... Maar ook dat verandert weer... Alles komt en gaat...

Kinderen gaan door verschillende stadia. Eerst heb je het stadium van fantasie; daarin leven kinderen in hun eigen wereld (daar bestaan bijvoorbeeld geen auto's, en je ouders weten ALLES van je).
Als ze de realiteit beginnen te ontdekken ontdekken ze tegelijkertijd dat je kunt liegen. Tegen die tijd gaan ze ook bij vriendjes spelen, omdat ze meer interesse hebben voor hun omgeving en soms medeplichtigen nodig hebben.
Dat is te beschouwen als een soort eerste uitvlieging. Kinderen die langzaam wegtrekken uit hun fantasiewereld worden bijgelovig (als ik de lijntjes van de tegels niet raak dan krijg ik geen beurt op school) en krijgen nieuwe, echtere angsten.

De bekendste daarvan is dat ze bang zijn dat hun familie plotseling verdwijnt. Op zulke momenten komen ze even thuis zeggen dat ze iets gaan doen met iemand; maar eigenlijk wilden ze alleen maar controleren of iedereen er nog was :)

Dit is het antwoord voor kleuter en peuters, ik weet niet zeker of je hen bedoelde. Anders weet ik het niet. Waarschijnlijk ruiken baby's wie vreemd is en wie niet, maar hebben ze daar in het begin nog geen aandacht/hersencapaciteit voor.

Kleine kinderen hebben nog niet veel gezichten opgeslagen in hun geheugen en dus is een nieuw gezicht angstig voor ze.
Als de eerste kennismaking voorbij is en ze meerdere gezichten gaan herkennen wordt dit vanzelf beter.
Er blijven trouwens altijd kinderen die toch een bepaalde afstand blijven houden, dat is ook een karakter trekje.!

In feite is dat een positief teken. Het kind heeft zich weten te hechten. Begint ook onderscheid te kunnen maken in veilig en onveilig. Vanuit die basisveiligheid ontwikkelt het later ook het vertrouwen om weer te kunnen glimlachen naar onbekende volwassenen.

jonge katjes kennen geen angst, tot een leeftijd van ongeveer zeven weken.
zou het bij mensen ook niet zo kunnen gaan?
dat ze op een bepaalde leeftijd angst leren kennen, en er vervolgens mee leren omgaan?